Najnowszy film Stephena Daldry’ego to tak naprawdę opowieść o leczeniu z traumy 11. września. Symbolem wychodzenia na prostą po tragedii ataku terrorystycznego jest dziecko. Jego dramat koniec końców okaże się punktem wyjścia „nowej przygody”. A wszystko pokazane zostało w taki sposób, aby nikt po opuszczeniu sali kinowej nie zapomniał, że najważniejsza w obliczu nieszczęścia jest nadzieja.
Niesamowicie inteligentny dzieciak o imieniu Oscar (Thomas Horn) uwielbia spędzać czas ze swoim ojcem Thomasem (Tom Hanks), jubilerem, który od samego początku stara się, aby dzieciństwo było dla chłopca niezapomnianym przeżyciem. Od gier terenowych, po wymyślne misje „zwiadowcze”, w których Oscar musi się wykazać przenikliwością i sprytem. Wszystko w konwencji zabawy, w atmosferze baśni, w której rzadko dzieją się „bardzo złe rzeczy”. To nowoczesne wychowanie ma swój cel. Tata próbuje nauczyć syna wytrwałości w dążeniu do celu i wiary w to, że nie ma rzeczy niemożliwych. I tak docieramy do sedna filmu. Oskar Schell, dziewięcioletni amator-wynalazca, projektant biżuterii, astrofizyk, pacyfista grający na tamburynie, w Nowym Jorku poszukuje zamka, do którego będzie pasował tajemniczy klucz pozostawiony przez ojca…
Film ujmuje prostotą, opowiada tragiczną historię, ale pozwala nam na nią spojrzeć oczyma dziecka. Znaleźć wytłumaczenie najbardziej bolesnych przeżyć, bez całego doświadczenia dorosłego życia. Z odrobiną naiwności, ale i szczerości, którą gubimy, przestając dziwić się światu jako dzieci. Wspaniałe epizody Toma Hanksa i Sandry Bullock i rewelacyjna kreacja młodego Thomasa Horn. Kto jeszcze nie widział, niech koniecznie poświęci dwie godziny na wyprawę w poszukiwaniu skarbu. Po obejrzeniu filmu na pewno pomyśli choć przez chwilę o tym, co jest tym skarbem dla niego.
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.