Miniony rok był dla niej bardzo udany; jej prace pojawiły się na indywidualnych i zbiorowych wystawach w prestiżowych galeriach w Niemczech, Austrii, Japonii czy Luksemburgu, a ceny na rynku sztuki wyraźnie zwyżkują. Otrzymała też prestiżową nagrodę EMOP Arendt Award, którą co dwa lata nagradza się wyróżniającego się europejskiego artystę korzystającego z medium fotografii.
Od lat głównym motywem jej dzieł pozostaje pamięć. Interesują ją ludzkie wspomnienia, a właściwie ich zaburzenia i nieświadome zafałszowania. „Analizuje, demaskuje i błyskotliwie wykpiwa wizualne normy, które narzucają nam współczesne modele konsumpcji i społecznego awansu” – napisał w uzasadnieniu nominacji Iwo Zmyślony.
Dzięki temu „tworzy pomysłowy i wciągający komentarz do relacji międzyludzkich i ról społecznych” (jak pisał z kolei Rafał Kamecki). W jej pracach świat, który wydawał się trwale uporządkowany, nagle ukazuje pęknięcia, rysy, podwójne dno. Weronika Gęsicka (ur. 1984 r.) korzysta przede wszystkim z tzw. materiałów zastanych: starej fotografii prasowej, archiwów internetowych i policyjnych oraz z banków zdjęć. Następnie poddaje je precyzyjnej, pracochłonnej i przemyślanej obróbce prowadzącej do zdarcia z nich zewnętrznej warstwy lukrowanych treści i dotarcia do sensów nieoczywistych, skrywanych.
To prace często pełne humoru, ale i niepokojące. Jak uzasadniał nominację Piotr Rypson: „Jej foto-skalpel jest precyzyjny i działa jak zły dotyk. W tych pracach Max Ernst spotyka Davida Lyncha”.
Fot. ⓒ POLITYKA / Leszek Zych
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.