Eksmagazyn.pl

„Niewiele osób w polskim teatrze tak konsekwentnie poszerza pole reprezentacji i widzialności. Najsłynniejsze, współtworzone przez niego spektakle generowały przestrzeń dla grup i zjawisk w teatrze do tej pory niedoreprezentowanych, np. zespołu aktorskiego Teatru Żydowskiego, pracowników technicznych, problemów osób niepełnoletnich, ich pedagożek i pedagogów oraz całego systemu szkolnictwa” – charakteryzuje twórczość Michała Buszewicza w swojej nominacji Monika Kwaśniewska-Mikuła.

Najnowszym etapem tej teatralnej posługi jest „Edukacja seksualna” (Teatr Współczesny w Szczecinie), o której Michał Centkowski słusznie pisze: „mądry, empatyczny i pożyteczny teatr, łączący błyskotliwy humor z poczuciem misji”. Napisana i wyreżyserowana przez Buszewicza sztuka nie tylko zachwyca młodszych i starszych, wygrywa festiwale i jest niekwestionowanym teatralnym hitem mijającego roku, ale przejmuje obowiązki porzucone przez ideologicznie sterowane polskie szkolnictwo.

Wcześniej sztuki Michała Buszewicza trafiały do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej czy bydgoskiej Aurory, a autor jako dramaturg współpracował przy kolejnych spektaklach reżyserowanych przez nagrodzone Paszportem POLITYKI Ewelinę Marciniak i Annę Smolar. „Droga Buszewicza z dramaturgii do reżyserii to piękny przykład uczenia się (od najlepszych reżyserek młodego pokolenia!) i dojrzewania w teatrze, wykuwania swojej formalnej i tematycznej niszy” – chwali Łukasz Drewniak.

Autor własne teksty reżyseruje od kilku lat: „Kwestia techniki” (Stary Teatr w Krakowie), „Kibice” i „Akademia Pana Kleksa” (Teatr Żydowski w Warszawie), głośna „Autobiografia na wszelki wypadek” (krakowska Łaźnia Nowa) czy niedawny „Srebrny glob” (bydgoski Teatr Polski). Do tego prowadzi warsztaty dramaturgiczne dla młodzieży i dorosłych, jest członkiem kolektywu artystycznego Instytut Sztuk Performatywnych w Warszawie. Oraz licencjonowanym nauczycielem Vinyasa jogi. Katarzyna Niedurny nominowała go m.in. „za pracę nad rozwijaniem nowych języków teatru inkluzywnego, zapraszającego i otwartego na bezprzemocowe techniki porozumienia”.

Ponadto zgłoszeni zostali: Marta Bury (choreografka i założycielka teatru o. de. la w Rzeszowie), Renata Derejczyk (dyrektorka artystyczna Teatru im. Horzycy w Toruniu), Klaudia Hartung-Wójciak (reżyserka), Monika Kufel i Ana Nowicka (aktorka i scenografka oraz aktorka i reżyserka, twórczynie Teatru Barakah w Krakowie), Łukasz Lewandowski (aktor), Dorota Nawrot (scenografka), Konrad Nepelski (kompozytor), Maja Pankiewicz (aktorka), Aleksandr Prowaliński (reżyser światła), Malina Prześluga (dramatopisarka), Radek Stępień (reżyser), Cezary Tomaszewski (reżyser), Łukasz Twarkowski (reżyser), zespół TR Warszawa, Dawid Żakowski (performer, tancerz, aktor, reżyser, założyciel i kierujący działaniami zespołu Sztuka Nowa)

Oni nominowali: Michał Centkowski („Newsweek”, „Vogue Polska”), Jacek Cieślak („Rzeczpospolita”, „Teatr”), Tomasz Domagała (blog „Domagała Się Kultury”), Łukasz Drewniak (Teatralny. pl), Dariusz Kosiński („Tygodnik Powszechny”, Uniwersytet Jagielloński), Monika Kwaśniewska-Mikuła („Didaskalia”, Uniwersytet Jagielloński), Katarzyna Niedurny (Dwutygodnik. com, „Gazeta Wyborcza”, Podcast o Teatrze), Jacek Sieradzki („Dialog”), Joanna Targoń („Gazeta Wyborcza”, „Didaskalia”), Jacek Wakar (krytyk niezależny).

Fot. Leszek Zych/ Polityka