Inicjatorem budowy centrum kulturalnego w paryskiej dzielnicy Beaubourg, był świeżo wybrany prezydent Francji Georges Pompidou. Był rok 1969. W międzynarodowym konkursie architektonicznym zwyciężył projekt Renzo Piano i Richarda Rogersa. Budowę rozpoczęto w 1972 roku, a gotowy obiekt otwarto z pompą w 1977 roku. Na ostatnich trzech piętrach centrum zaplanowano muzeum sztuki współczesnej, na dolnych poziomach mieści się główna biblioteka publiczna stolicy Francji, sklep z pamiątkami i kawiarnia. Niezwykła bryła budynku zwraca góruje nad placem i stanowi oczywisty kontrast do klasycznych kamienic i znajdującej się niedaleko katedry Notre Dame. Wszystkie instalacje umieszczono na zewnątrz i pomalowano na różne kolory, z których każdy odpowiada innej funkcji. Niebieski to układ klimatyzacyjny, żółty – instalacje elektryczne, czerwony – cieplne, a zielony to wodociągi.
Na zwiedzanie muzeum trzeba zarezerwować pół dnia. Stała kolekcja to blisko 58 tys. eksponatów, wśród których znaleźć można znakomite dzieła kubistów, neorealistów, fowistów, ekspresjonistów i surrealistów. Muzeum słynie z multidyscyplinarnych, ciekawie aranżowanych wystaw, prezentujących dzieła malarskie, kinematograficzne, architektoniczne czy dokumentalne. Znajdziemy tam również polski akcent – w dziale sztuki najnowszej znajdziemy rzeźbę Magdaleny Abakanowicz. Pomiędzy piętrami muzeum turyści mogą poruszać się zewnętrznymi, przeszklonymi korytarzami ze schodami ruchomymi albo znajdującą się wewnątrz windą. To doskonała okazja to przyjrzenia się Paryżowi z góry i podziwiania różnych jego części – daleko na horyzoncie ujrzymy supernowoczesną dzielnicę Defence, nieco bliżej samotne wzgórze Montmarte i wieżę Eiffla a na wyciągnięcie ręki majestatyczne wieże gotyckiej katedry Notre Dame. Warto zostać w Centrum do zachodu słońca. Widok zapalających się świateł Paryża na długo pozostaje w pamięci.
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.