Eksmagazyn.pl

Do szóstego, a nawet siódmego tygodnia życia mózg każdego człowieka ma cechy żeńskie. Kluczową rolę w kształtowaniu się różnic w budowie tego narządu u kobiety i mężczyzny uczeni przypisują poziomowi hormonów działających na nasz mózg w okresie prenatalnym. Szczególnie ważny dla całego tego procesu jest testosteron. To on oddziałuje na niezwykle wrażliwą tkankę mózgową i zmienia pierwotnie żeński mózg w mózg męski. Ten proces przemiany żeńskiego mózgu w męski nazywamy natomiast maskulinizacją mózgu.

Co odróżnia jednak mózg mężczyzny od mózgu kobiety? To przede wszystkim wielkość. Męski mózg jest większy od żeńskiego o około 9 proc. Porównywalna jest natomiast liczba tworzących go komórek nerwowych. Poza tym pewne obszary tego narządu są inaczej wykształcone u obu płci. Jedną z nich jest podwzgórze, które odgrywa nadrzędną rolę w kontekście regulacji hormonalnej, dlatego można nazwać je „dyrygentem hormonalnej symfonii”. Kontroluje też funkcje związane z reprodukcją i orientacją płciową.

Różnice w budowie mózgu nie wpływają jednak na inteligencję poszczególnych osób. Mężczyźni inaczej niż kobiety wykonują niektóre zadania, ale wynika to z drogi, którą wybiera mózg, aby je wykonać, a nie z inteligencji.

Te odmienności mają znaczenie przede wszystkim w kwestii uczuć. Kobiety, częściej niż mężczyźni, płaczą i mówią o swoich uczuciach. Naukowcy zauważają, że u panów wynika to tego, że uczucia są zlokalizowane w prawej półkuli mózgu, a umiejętność ich wyrażania w lewej. Transfer informacji odbywa się u nich przez mniejszą wiązkę włókien. Być może dlatego mężczyźni niechętnie mówią o uczuciach.

Co ciekawe, mózg mężczyzny jest też zdecydowanie bardziej przystosowany do myślenia matematycznego. Kobiety za to wyróżniają się bogatszym słownictwem, lepszą pamięcią wzrokową i lepiej „wyczuwają” problemy. Mężczyźni mają lepszą koordynację na linii ręka-oko, lepsze wyczucie perspektywy i myślenie abstrakcyjne.

Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl